James is alweer 33 weken oud en ziet er prachtig uit. Hij glanst als een spiegel en regelmatig word ik daar door mensen op aangesproken. Een paar dagen geleden heb ik hem gewogen en hij weegt nu zo’n 14,5 kilo.
Met de honden in de buurt kan James het goed vinden, alhoewel er maar weinig zijn die hem echt leuk vinden… Met de Welsh Springer Spaniel, die drie maanden jonger is dan James, kan hij het heel goed vinden en die twee kunnen leuk spelen.
Vreemde honden benadert James nog steeds onderdanig, maar na even snuffelen is het goed en begint hij meteen te spelen. Spelen is zijn grootste hobby, het liefst rent hij met een speeltje door het huis. Hij legt dan een speeltje neer en drijft eromheen, maar tussendoor hapt hij iedere keer even snel in het speeltje. James maakt ook veel geluid bij het spelen, een hoop gegrom, blaffen doet hij niet.
Wandelen is ook favoriet, maar dan wel los. De riem is hij niet gek op. Trainen vindt hij ook prachtig, was hij eerst niet zo gemotiveerd, nu is hij overenthousiast!
Verder is hij ontzettend ondeugend en maakt er een spelletje van om hard met iets weg te rennen wat hij niet mag hebben. Stuk maken doet hij niets, hij heeft nog niets gesloopt sinds dat hij hier is.
James vindt het prachtig om nieuwe wandelgebieden te verkennen, zo ook vrijdag 22 januari 2010. Ik moest even naar de universiteit, dus dan kan James mee, zodat we ervoor of erna even ergens anders kunnen lopen. Een beetje geestelijke uitdaging kan geen kwaad!
Dit keer was het de Vrachelse Heide in Oosterhout. Een mooi gebied, James kon er lekker los en naar hartelust spelen met dennenappels en stokjes.
We kwamen een Pointer tegen die James wel erg leuk vond, en voor het eerst ging hij achter een hond aan. Hij was een meter of vijftig weg, maar kwam na een paar keer roepen gelukkig terug.
Normaal gesproken gaat hij niet van ver op honden af en loopt ook meteen mee als je doorloopt. Dit keer was het Pointermeisje blijkbaar iets interessanter! De zon scheen ook, het was heerlijk weer, dus ook tijd om foto’s te nemen. James vindt het allemaal goed, hij krijgt toch wat koekjes als hij even poseert.
Verder geniet hij gewoon, hij gaat zijn eigen gangetje en loopt met een lach op zijn gezicht. Tijdens het wandelen snuffelt hij weleens wat, zodat hij wat achterblijft, maar komt altijd snel aangerend als we doorlopen.
Als hij niet aan het snuffelen is, blijft hij altijd tot tien meter bij ons in de buurt, iets wat ik erg prettig vind! Na het wandelen is James tegenwoordig niet moe meer, hij speelt gewoon nog even verder om pas een uurtje later in een diepe slaap te vallen…
No comments:
Post a Comment